بررسی منتقدانه نظریه تلقی

نویسنده

چکیده

نظریه تلقی بیان می کند که کتابهای فقهی قدما نظیر: الهدایة بالخیر، المقنع، النهایة، مقنعه و مانند آن اگر چه ظاهر آن این است که فتاوای مؤلفین این کتابها درآن منعکس است ولی در واقع متون روایات است که با حذف اسناد، به عنوان فتوا ذکر گردید. ایشان در بیان نظرات و فتاوی خود ملتزم بودند تا متن و عبارات روایات را آورده و حتی در تمام کلمات از احادیث وارده از ائمه اطهار تبعیت نمایند. ریشه های این نظریه در نوشتجات شهید دوم (ره) یافت می شود اما از معاصرین کسی که بیشتر از همه بر آن پا می فشرد مرحوم آیة الله بروجردی (ره) بوده است. این مقاله سعی نمود اولأ ثابت کند که التزام فوق در کتابهای فقهی قدما ثابت نیست و ثانیأ اگر هم این طور باشد، با حجت بودن یک روایت در نزد قدما، نمی توان لزوم حجت بودن آن در نزد دیگران را نتیجه گرفت. بنابراین نظریه فوق هم از جهت صغری و هم از جهت کبری مورد اشکالات جدی و غیرقابل دفاع است.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

-

چکیده [English]

A narration may have some difficalty from the point of document & indication & from these two side may have not the conditions of authority & authenticity, however this narration may be unnegleeted by majarity of jurists. And they (the jurists) do not avoid acting according to a single narration. Natrally a question raises here, whether the unnegligence of the majority compensate the weakness in that narration.
This article raises the discussion in two side waiving from document waiving from indication by magority. The result of this waiving is compensation of weakness in narration.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Being revealer
  • Conceptual taking
  • Porbative validity
  • Princiai qf conceptual taking
  • Subdisional question