%0 Journal Article %T بازخوانی و نقد آرای معرفت‌شناسانة اصولیان امامیه در تفسیر آیات ناهی از اتباع ظن %J مجله علمی "پژوهشهای فقهی" %I دانشگاه تهران %Z 2008-8388 %A موسوی, سید رسول %A مومنی, خسرو %A مهرپور, حسین %A فنایی, ابوالقاسم %D 2022 %\ 03/21/2022 %V 18 %N 1 %P 69-96 %! بازخوانی و نقد آرای معرفت‌شناسانة اصولیان امامیه در تفسیر آیات ناهی از اتباع ظن %K حجیت ظن %K حرمت عمل به ظن %K ظن خاص %K نهی از اتباع ظن %R 10.22059/jorr.2020.304500.1008848 %X بسیاری از اصولیان شیعه با تمسک به آیاتی از قرآن، که به «آیات نهی‌کننده از عمل براساس ظن» معروف است، کوشیده‌اند اثبات کنند که اصل اولی در ظنون عدم حجیت است. این اصل می‌گوید: پیروی از ظن در مقام استنباط و امتثال احکام شرعی ممنوع است. با پذیرش این اصل حجیت برخی از انواع ظن، مانند ظن حاصل از خبر واحد و ظن حاصل از معنای ظاهری الفاظ قرآن و روایات، که به «ظنون خاص» معروف‌اند، و استنباط بسیاری از احکام شرعی بر آنها متکی است، با چالش روبه‌رو می‌شود. هریک از اصولیان برای حل این چالش راهی را پیموده‌اند که در این نوشتار به بیان و بررسی آنها خواهیم پرداخت. هدف اصلی این جستار این است که نشان دهد تفسیر و برداشت اصولیان از این آیات نادرست است و اصل یادشده مبنای قرآنی ندارد. ظن در آیاتی که پیروی از آن را منع می‌کنند، به قرینۀ مخاطب و سیاق آن آیات، به معنای «باورِ بدون دلیل و شاهد» است، نه به معنای حالت روانیِ مقابلِ یقین. در نتیجه، تمامی ظنونی که دلیل بر حجیت آن داریم و عقلا به آنها عمل می‌کنند، تخصصاً از شمول آیات نهی‌کننده از عمل به ظن خارج است.. %U https://jorr.ut.ac.ir/article_76849_7388e95924876be8836d5a17aa853c85.pdf